ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
تندیس چهار ستاره شناس، پزشک و عالم بزرگ که تاریخ را دگرگون کردند، در در وین پایتخت اتریش نصب شده است. این دانشمندان، ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، حکیم خیام نیشابوری و زکریای رازی هستند.
ابوعلی سینا مشهور به ابن سینا (زادهٔ ۳۵۹ ه. ش در بخارا -درگذشتهٔ ۲ تیر ۴۱۶ در همدان، ۹۸۰-میلادی) فیلسوف و دانشمند ایرانی ، نویسنده کتاب شفا; که یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع است و القانون فی الطب یکی از معروفترین آثار تاریخ پزشکی او است.
ابوریحان بیرونی ( ابوریحان محمد بن احمد بیرونی زادهٔ ۱۴ شهریور ۳۵۲، کاث، خوارزم – درگذشتهٔ ۲۲ آذر ۴۲۷، غزنین) ، دانشمند بزرگ و ریاضیدان، ستارهشناس، تقویمشناس، انسانشناس، هندشناس و تاریخنگار بزرگ ایرانی در سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را بزرگترین دانشمند مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی و همه اعصار میدانند. همینطور او را پدر علم انسانشناسی و هندشناسی میدانند.
حکیم خیام نیشابوری (نام کامل: غیاثالدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری – زادهٔ ۲۸ اردیبهشت ۴۲۷ خورشیدی در نیشابور – درگذشته ۱۲ آذر ۵۱۰ خورشیدی در نیشابور) فیلسوف، ریاضیدان، ستارهشناس و رباعی سرای ایرانی در دورهٔ سلجوقی.
زکریای رازی ( ابوبکر محمّد زَکَریای رازی ۲۵۱ ه.ق. – ۳۱۳ ه.ق.) پزشک، فیلسوف و شیمیدان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و بهعنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است.
این چهار دانشمند درایران تربیت یافتند و دانش خویش را به چهار سوی جهان پراکنده اند، که یادآور مشارکت و سهم مردم ایران در دانش و علوم نوع بشر می باشد. معماری این تاق همانند معماری پارسه بنا شده است.